Zapraszamy do zapoznania się z zakładką dotyczącą prawidłowego przygotowania pliku produkcyjnego. Prawidłowo przygotowany plik to oszczędność czasu i sprawna realizacja zamówienia.
Uwaga! Drodzy klienci, mając na celu poszanowanie czasu Naszego jak i czasu Państwa, uprzejmie prosimy nie próbować samodzielnego przygotowywania pliku wykonawczego nie mając przynajmniej podstawowej wiedzy na temat poligrafii / reklamy drukowanej. Serdecznie zapraszamy do korzystania z usług osób przeszkolonych w tej dziedzinie co nie tylko przyspieszy czas realizacji, ale i pozwoli uniknąć wielu błędów.
Podczas przygotowania pliku produkcyjnego należy pamiętać, by tworzyć go w rozmiarze rzeczywistym, czyli w skali 1:1.
W trakcie przygotowania pliku należy pamiętać o dodaniu naddatku przycinania dla elementów spadowych. Standardowy naddatek (spad) to 3 milimetry.
Margines mający za zadanie wytyczyć bezpieczny obszar podczas projektowania. Nie należy umieszczać poza nim ważnych elementów takich jak dane kontaktowe, logo firmy, tak by nie zostały przycięte. Bezpieczny margines to minimum 3 milimetry od linii przycinania.
Koniecznym jest przygotowanie pliku produkcyjnego w przestrzeni kolorów CMYK. Przygotowanie pliku w innym trybie kolorów może skutkować dużą rozbieżnością barw w produkcie końcowym w porównaniu do tych widocznych na monitorze.
Warunkiem koniecznym jest zamieszczanie obrazów, grafik, zdjęć, itp. w rozdzielczości nie mniejszej niż 300 DPI. Wartość ta dotyczy w głównej mierze materiałów poligraficznych. W druku wielkoformatowym zalecana gęstość rastra wynosi 225 DPI. Dodatkowo każdy element rastrowy musi zostać osadzony w pliku wykonawczym.
Podczas tworzenia projektu należy pamiętać, by nie umieszczać zbyt cienkich linii w tekście jak i innych elementach. Minimalna akceptowalna szerokość linii wynosi 0,25 mm. W negatywie należy zastosować bezpieczną wartość 0,3 mm. Zbyt cienkie linie zwyczajnie nie zostaną wydrukowane.
Zalecany format wyjściowy pliku do druku to PDF. W razie możliwości powinien być to plik wektorowy, a w skrajnych przypadkach rastrowy (z wykluczeniem maski uszlachetnienia) lecz o zagęszczeniu rastra na poziomie minimum 300 DPI. Akceptujemy również formaty wektorowe takie jak: SVG, EPS lub AI.
Przy końcowym eksportowaniu pliku do druku należy pamiętać o zakrzywieniu wszystkich zamieszczonych w nim tekstów.
Przy tworzeniu projektu uwzględniającego uszlachetnienie koniecznym jest zachowanie minimalnej szerokości linii elementu, który docelowo ma zostać uszlachetniony. Minimalna wartość wynosi 0,26 milimetra. Wartość ta dotyczy lakierowania UV 3D jak i złocenia matrycowego czy tłoczenia. Światło miedzy elementami nie powinno być mniejsze niż 0,4 milimetra, a odstęp przy ozdobnym kroju pisma nie powinien uwzględniać wartości mniejszej niż 0,75 milimetra.
Uszlachetnienie w projekcie należy oznaczać kolorem K=100% na osobnej warstwie / stronie. Maskę uszlachetnienia można również zapisać jako osobny plik PDF. Maska musi być elementem wektorowym oraz musi być umieszczona na obszarze roboczym dokładnie w miejscu, w którym zaplanowano uszlachetnienie. Maska uszlachetnienia nie może składać się z elementów nachodzących na siebie, elementów przecinających się. Należy scalić / zespawać wszystkie elementy - musi być to jeden kształt lub ścieżka złożona.
Elementy planowane pod uszlachetnienie nie mogą znajdować się w warstwie uwzględniającej zadruk, należy wykluczyć je z warstwy i umieścić w tym samy miejscu na osobnej warstwie / stronie. Wyjątkiem jest uszlachetnienie lakierem transparentnym UV, gdzie zadruk i maska często występują wspólnie.
Każdy element będący konturem, bądź składający się z konturu należy rozwinąć do kształtu.
Stosując w projekcie efekty przejścia takie jak przezroczystość, cień czy gradient należy zawsze spłaszczyć taki element lub przekształcić go w element rastrowy.
W projekcie nie należy pozostawiać zablokowanych oraz niewidocznych warstw / elementów. Elementy zablokowane mogą zostać niewydrukowane, zaś elementy ukryte po spłaszczeniu mogą zostać naniesione na finalny wydruk.
W eksportowanym pliku nie należy zamieszczać i dodawać paserów, znaczników oraz linii cięcia. Są to elementy zbędne w przypadku przycinania do znormalizowanego formatu.
Awersem fachowo nazywamy stronę użytku, gdzie umieszczane zazwyczaj zostaje logo marki, a rewers to strona przeciwna.